KAIKAI

Bir hayvanı sahiplenmek, sadece ona bir yuva vermek değil, karşılıklı bir hayat arkadaşlığına adım atmaktır. Peki, ya o masum gözlerin ardında hayal kırıklığı, bir kez daha terk edilmenin hüznü gizliyse?

Sıcak bir yaz akşamı düşünün: Parkta koşuşturan çocuklar, köşe başında ise sessizce bekleyen bir köpek. Sırtında bir tasma; belli ki bir zamanlar bir yuvası vardı. Şimdi ise, ait olamadığı sokaklarda kaybolmuş duygularla dolu. Son yıllarda Türkiye’de, sahiplenilen hayvanların çeşitli sebeplerle sokağa geri bırakılması giderek büyüyen, görünmez bir yara haline geldi. Bu yazıda, sizlerle hayvan sahiplenme süreçlerinin acımasız yüzünü ve belediyelerin geliştirdiği yeni çözüm planlarını, her detayına dokunarak paylaşacağım.

Geri Bırakılan Patiler: Görülmeyen Yara

İlk sahiplenişte yaşanan heyecanla büyüyen umutlar, kısa sürede yerini kaygıya, ardından ise veda edilen bir vedaya bırakabiliyor. Özellikle büyük şehirlerde, barınaklardan ya da sokaktan sahiplenilen hayvanların bir kısmı, çeşitli nedenlerle yeniden sokağa bırakılıyor.

Birçok insan, ani kararlarla bir canı sahiplense de, yaşam tarzına veya ev düzenine uyum sağlayamayınca bu zorlu sorumluluktan kaçıyor. Oysa patili dostlarımız; sevgi, zaman ve sabır talep eden canlılar.

Geri bırakmanın ardındaki başlıca sebepler şunlar:

Taşınma veya barınma koşullarının değişmesi
Beslenme ve veteriner masraflarının karşılanamaması
Bakım konusunda yetersiz bilgiyle başlanılan süreç
Büyüyen hayvanın beklenen karakterden farklı olabilmesi

Sokağa bırakılmış bir köpeğin bakışlarında, bir kedi yavrusunun sessiz bekleyişinde bu terk edilişin izleri çok derin.

Belediyeler Harekete Geçiyor: Yeni Nesil Çözüm Arayışları

Yıllardır belediyeler, barınak kapasitesinin doluluğu ve terk edilen hayvanların artmasıyla mücadele ediyor. Ancak son dönemde, daha sürdürülebilir ve vicdan yüklü yaklaşımlar masaya yatırıldı.

Bu kapsamda öne çıkan belediye çözüm planlarının bazıları şöyle:

Sahiplenme Eğitimi ve Bilgilendirme Seminerleri:
Hayvan sahiplenmek isteyen bireyler için düzenli eğitimler ve bilinçlendirme kampanyaları yapılıyor. Bu sayede sahiplenme kararı daha bilinçli şekilde veriliyor.
Takip ve Sorumluluk Sistemi:
Artık belediyeler, sahiplendirilen her hayvanın takibini, mikroçip ve düzenli kontrollerle sağlıyor. Böylece sorumluluktan kaçmak daha zor hale geliyor.
Ekonomik Destek Programları:
Maddi güçlük çeken aileler için mama, veteriner ve bakım desteği sunan lokal programlar hayata geçiriliyor.
Geçici Yuvalar ve Dostluk Köprüleri:
Barınak yerine, gönüllü aileler aracılığıyla ‘geçici yuva’ uygulaması yaygınlaştırılıyor. Böylece kalıcı sahiplenme öncesinde, hayvanlar ve aileler arasında uygunluk testi yapılıyor.
Sihirli Dokunuş: Hayvan Dostu Sosyal Alanlar:
Belediyeler, parklarda ve kamusal alanlarda hayvan dostu bölümler oluşturarak, sahiplenenleri toplulukla buluşturuyor. Böylece yalnızlaşan hayvan sahiplerinin topluma uyumu destekleniyor.

Bu yenilikçi adımlar, terk edilen hayvanların sayısını azaltırken, sahiplenme sürecinin de daha kalıcı ve sorumlu bir hale gelmesini amaçlıyor.

Rakamlarla Sahiplenme Gerçeği: Duyguların Ardındaki İstatistikler

Bir canın terk edilmesi sadece bireysel bir karar gibi görünse de, ardında toplumsal bir sorumluluk yatar. TÜİK ve sokak hayvanları derneklerinin 2023 verilerine göre:

Her yıl yaklaşık 100 binden fazla kedi ve köpek sokağa geri bırakılıyor.
Barınakların %80’i kapasitesinin üzerinde çalışıyor.
Tekrar sokağa bırakılan hayvanların yalnızca üçte biri yeni bir yuva bulabiliyor.

En çarpıcı gerçek ise; terk edilen hayvanların psikolojik yaralarını, en iyi yine bir insanın vicdanı iyileştirebiliyor.

O Anın Sessizliği: Bir Terkediliş Hikayesinin İzinde

Beykoz ormanlarında sabahın ilk ışıkları… Çiy damlalarıyla ıslanmış yaprakların üzerinde bir köpek, sessizce sahibini bekliyor. Sanki birazdan onu çağıracak bir ses, uzaktan geleceğini bildiği bir kucak var gibi… Yorgun ve umutsuz. Bu sahne, sadece dramatik bir kurgu değil; her gün tekrar eden, yaşadığımız coğrafyada çok sayıda hayvanın ortak kaderi.

Sokakta kalan bir canlının karanlıkta titreyen bedeni, bazen bir çöp kutusunun dibinde umut arayan bakışlar, bazen ise bir çocuğun uzaklara dikilmiş ürkek gözleri kadar etkileyici.

Onların yaşadığı travmayı hayal edebilmek, sahiplenme sürecinin ağırlığını anlamak için çoğu zaman bir adım atmak ve empati kurmak yeterli.

Sorumluluk ve Sevgi: Her Bireyin Değişimdeki Rolü

Hayvan sahiplenmek, bir canlının hayatını kökten değiştirmek demek. Ancak bilinçli hareket edildiğinde, hem sahipliğin hem de hayvanın yaşam kalitesi artıyor. İşte sorumlu bir sahiplenmenin olmazsa olmazları:

Gerçekçi Beklentiler: Her hayvanın farklı karakteri, alışma süreci ve ihtiyaçları vardır.
Uzun Vadeli Planlama: Taşınma, iş değişikliği gibi hayati konular önceden düşünülmeli.
Sürekli Destek ve Eğitim: Hem hayvana hem de sahiplenen kişiye düzenli destek sağlanmalı.

Unutmayın; bir canlının yuvası, sizin verdiğiniz kararla inşa edilir ya da yıkılır.

Umut Dolu Yarınlar: Birlikte Daha Güçlü

Tüm bu tabloya rağmen, belediyelerin ve gönüllülerin çabasıyla son yıllarda farkındalık artıyor. Artık terk edilen bir can gördüğümüzde başımızı çevirmek yerine çözümün parçası olmayı seçen bir toplum olma yolunda ilerliyoruz.

Duygusal bir bağ, vicdanın sesi ve toplumsal sorumluluk… Hayvan sahiplenme sadece bireysel bir adım değil, toplumun kalbine dokunan kolektif bir hareket.